Ζω μόνη μου κάτι μήνες τώρα. Δεν το επέλεξα, ξέρεις. Η ζωή στο πατρικό μου είχε αρχίσει να γίνεται αφόρητη βασικά. Όχι, δε θα 'λεγα ότι μου ασκούσανε μια κάποια πίεση, ούτε καν. Έτσι είναι οι γονείς, μωρέ. Σε πνίγουνε με αγάπη και κατανόηση. Έπρεπε να φύγω. Και γρήγορα μάλιστα.Σ' αρέσει το σπίτι; Εντάξει, το φτιάχνω ακόμα, ο καναπές να φανταστείς μόλις προχτές ήρθε. Το μέσα δωμάτιο; Έλεγα να το κρατήσω όπως είναι, άδειο, για να κάνω την τέχνη μου. Μη γελάς ρε... Ξανάπιασα τα πινέλα εδώ και δυο μήνες, πασάλειψα κάτι μουσαμάδες, καλά ήταν. Η δημιουργία διώχνει την ένταση, έτσι δε λένε; Δεν ξέρω ποιοι, κάπου το 'χω ακούσει.
Ποιον; Χαχαχαχαχα. Κάναμε μαζί χριστούγεννα πέρυσι, στο είπα; Ναι, με γονείς και όλα. Τρελάθηκαν οι δικοί μου, νόμιζαν ότι τον μάζεψα απ' το δρόμο, αχαχαχαχαχαχα... Ε ναι ρε, τα έκανα στα νιάτα μου στα αυτά, η μικρή χίππισα με τη μοϊκάνα, αχαχαχχχαχα... Ναι, ακόμα στην υπόγα στο Παγκράτι μένει. Που ν' αλλάξει αυτός... Τα ίδια σκατόρουχα, η ίδια σκατόφατσα, μες στο χάλι όλη μέρα... Κουλτουριάρης, παιδί μου. Του είπα άμα γουστάρει να έρθει να μείνει εδώ, αλλά που... Λες και θα στερηθεί την "ανεξαρτησία" του. Ναι, ακόμα εγώ τον συντηρώ. Τι να τον κάνω ρε; Αυτός άμα βρει δουλειά θα πεθάνει, για τέτοια είμαστε τώρα;
Όχι, έχω κόψει απ' αυτά. Μην ξενερώνεις ρε συ, μεγάλωσα και σοβάρεψα, καιρός δεν ήταν; Ντάξει, καμιά φορά μόνο, για να θυμάμαι πως ήταν...
Εγώ θα είμαι το υλικό; Γιατί; Εντάξει, δεν έχω ζήσει και τις φάσεις, αλλά μπορώ να σου πω δυο πράγματα. Ρε δεν παίζει να πιστέψει άνθρωπος ότι είμαι υπαρκτό πρόσωπο, χαχαχαχαχαχαχαχαχα... Γελάω ρε, πρώτη φορά στη ζωή μου θα είμαι "μούσα" κάποιου "καλλιτέχνη". Έστω, της πούτσας καλλιτέχνη.
Θα είναι δηλαδή "κύκλος συνεντεύξεων" κατάσταση; Δε με χαλάει ρε, θα σε βλέπω και συχνότερα... Σου λείπω καθόλου; Καλά, ξέχνα το...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου