Είναι απλό βασικά... Ναι ρε. Δε χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Ή μάλλον απαιτείται να μην κάνεις τίποτα.Δεν πρέπει να "φαίνεσαι". Δεν πρέπει να ντύνεσαι έντονα, να υψώνεις τον τόνο της φωνής σου, γάμα το, μη μιλάς καθόλου καλύτερα. Δεν πρέπει να αντιδράς, φυσιολογικά, ή αφύσικα, δεν έχει σημασία. Πρέπει να δέχεσαι ό,τι σκατά σου πουν να κάνεις μέχρι τη μέρα που θα σταματήσεις να είσαι κάποιος με ονοματεπώνυμο... Θα είσαι ο "έι, εσύ".
Ώσπου να σταματήσεις να είσαι και αυτό. Να πάψεις να υφίστασαι ως "μια παρουσία στο χώρο".
Και τότε μόνο θα μπορέσεις να δράσεις ανενόχλητος. Τότε θα ανοιχτούν μπροστά σου οι ζωές των άλλων, θα τους ακούς να ψιθυρίζουν, θα είσαι δίπλα τους, μα δε θα υπάρχεις, όχι στ' αλήθεια, μείνε σιωπηλός, όχι ότι θα μπορούν να σε αντιληφθούν, αλλά δε βλάπτει να προσέχεις και λίγο.
Στη συνέχεια μπορείς να επεκταθείς. Έστω ότι ο χώρος που προανέφερα είναι το μέρος που εργάζεσαι, σειρά έχει η πολυκατοικία που μένεις, η γειτονιά που κόβεις βόλτες, το μπαρ που τα πίνεις. Γίνεται εύκολο μετά από λίγο. Αν καταφέρεις να μη γίνεις αντιληπτός και από τα νέα άτομα που θα κατοικήσουν στο σπίτι σου, αν δεν αντιδράσεις την ώρα που θα πετάνε τα έπιπλά σου για να βάλουν τα δικά τους, τα πράγματά σου, τους δίσκους σου, την κιθάρα σου... Είναι δύσκολο ρε, το ξέρω, δεν το 'χω καταφέρει, μόνο σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά γίνεται...
Ναι ρε, ξέρω συγκεκριμένο άτομο που το πέτυχε... Έχει εξαφανιστεί κάμποσο καιρό απ' τη ζωή μου, αλλά η παρουσία του είναι αισθητή γάματα... Ή απλά θέλω να το πιστεύω... Δε γαμιέται, γίνεται πάντως...
Ναι γίνεται.Αλλά για λεπτομέρειες στο μαιλ μποξ σου...
ΑπάντησηΔιαγραφή