Πουτάνες αλλαγές... Σε γαμάνε και σε φτιάχνουνε. Έτσι είναι ρε... Δε με νοιάζει βασικά. Έχω μάθει να δέχομαι τα πράγματα όπως έρχονται, φτάνει να μου σκάνε στα μούτρα.
Μη με βάλεις να πάρω αποφάσεις, τη γάμησες. Δεν μπορώ. Σερβίρισέ μου το χειρότερο σενάριο, θα το επεξεργαστώ και θα το δεχτώ. Έτσι απλά. Μία, δύο, θα το καταπιώ. Αλλά εσύ πρέπει να κάνεις όλη τη δουλειά. Εμένα δώσ' μου συνέπειες... Όσες θες... Όσες έχεις. Όλα τα σκατά του κόσμου είμαι ικανός να φάω.
Προσαρμόζομαι και εύκολα. Το 'χω ξαναπεί, όλοι ένα κώλο πουλάμε στην τελική. Ο δικός μου είναι φτηνός. Ό,τι προαιρείσθαι φάση... Αρπάζεις, γαμάς, τελειώνεις και σου λέω κι "ευχαριστώ, δεν πόνεσε πολύ". Έτσι είναι. Μόνο μη μου αλλάξεις την κατάσταση... Έχε με ασφαλή, σε ένα βόθρο και όλα για 'μένα θα πάνε καλά... Θα το δεχτώ. Θα προσαρμοστώ. Θα γίνω ένα με το περιβάλλον... Μόνο το ασπράδι των ματιών μου θα ξεχωρίζει, ίσως για να υπενθυμίζει στον τυχαίο περαστικό ό,τι παίζει κι ένας άνθρωπος μέσα σ' αυτό το αίσχος...
Έχει σημασία; Καμία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου