Έτσι είναι αυτές οι ιστορίες. Ενώ ξεκινάνε με τις καλύτερες προοπτικές, βλέπεις ότι το πράγμα κάπου στη μέση στραβώνει και μέχρι το τέλος έχει γαμηθεί το σύμπαν από παντού...Act 1: Ξυπνάς μετά από ένα μνημειώδες γαμήσι. Δεν είσαι σπίτι σου, βέβαια, ούτε καν, είναι πολύ πιο καθαρό ετούτο, τσεκάρεις το χώρο, απαλά χρώματα, μίνιμαλ διακόσμηση και είσαι μόνο στην κρεβατοκάμαρα... Δίπλα σου κοιμάται μια τύπισσα, κάτι θυμάσαι από χτες, όχι πολλά όμως, σκέφτεσαι να κοιμηθείς κι άλλο, αντ' αυτού απλώνεις το χέρι για να βγάλεις τα τσιγάρα σου από το παντελόνι. Σηκώνεσαι και πηγαίνεις προς την κουζίνα, ευελπιστώντας να βρεις καφέ και όχι τίποτα βιολογικές μαλακίες... Η τύχη σου δε σε απογοητεύει...
Act 2: Η τύπισσα εισέρχεται στο χώρο που έχεις καταλάβει... Με το που βλέπει το τσιγάρο στο χέρι σου συνοφρυώνεται... Σκατά ξεκινήσαμε. Κάπου στο βάθος εντοπίζεις την παρουσία του Ξένιου Δία και το σβήνεις με τη μία... Η τύπισσα φτιάχνει καφέ και ανοίγει τηλεόραση. "Καλημέρα" της λες... Στην ανταποδίδει μετά από περίπου είκοσι δευτερόλεπτα. "Ώρα να την κάνουμε", σκέφτεσαι...
Act 3: Έχεις ντυθεί και πας να χαιρετήσεις. Είναι ακόμα κολλημένη στην οθόνη. Έχει διαφημίσεις. Πλησιάζεις. Και τότε συνειδητοποιείς ότι η έτσι κλαίει. Με λυγμούς. "Τι τρέχει;", ρωτάς... "Τίποτα"... Και ναι, είσαι τόσο μαλάκας που επιμένεις "δε φεύγω αν δε μου πεις", τι δε φεύγεις, ρε μαλάκα, σε φάση ένα χτεσινοβραδινό γαμήσι ήταν όλο κι όλο, σήκω και φύγε όσο μπορείς ακόμα, αλλά όχι, εκεί, να είσαι "φίλος" και καλά, όχι ο μέσος όρος, αράζεις και ακούς... Και αρχίζει ένα παραλήρημα που δε λέει να τελειώσει... Για τον πρώην μαλάκα, που ήταν μεγάλο μουνόπανο, της φερόταν απαίσια, δεν της έδινε σημασία, της έτρωγε τα φράγκα, το φαΐ, την οικιακή βοηθό, κι αρχίζει να κλωτσάει έπιπλα, να αναποδογυρίζει τραπέζια, να ωρύεται για την κατεστραμμένη ζωή της, και όλο αυτό το διάστημα, εσύ απ' τη μεριά σου, αρχίζεις σιγά σιγά να συμπαθείς αυτό τον τύπο...
Act 4: Είναι από πάνω σου και χτυπιέται σα μανιασμένη... Δεν κατάλαβες ακριβώς πως, αλλά μες στα ουρλιαχτά, βρεθήκατε γυμνοί στα πατώματα να γαμιέστε χωρίς να υπάρχει αύριο. Σ' έχει γεμίσει δαγκωνιές και, όπως κοπανιέται, σηκώνει απ' το πάτωμα και κραδαίνει απειλητικά στο πρόσωπό σου μια πλαστική πούτσα σε μέγεθος χεριού ώριμου ανδρός.... Αναρωτιέσαι από που την έβγαλε... Με το που τελειώνει η φάση, σε κοιτάει καταϊδρωμένη και χαμογελάει. Ρωτάει αν μπορεί να πάρει ένα από τα τσιγάρα σου. Η όλη κατάσταση σου θυμίζει μαλακισμένη αμερικάνικη ταινία. Εύχεσαι το σενάριό της να τελειώνει με τον πρωταγωνιστή να πηγαίνει σπίτι του... Και γρήγορα...
Act 2: Η τύπισσα εισέρχεται στο χώρο που έχεις καταλάβει... Με το που βλέπει το τσιγάρο στο χέρι σου συνοφρυώνεται... Σκατά ξεκινήσαμε. Κάπου στο βάθος εντοπίζεις την παρουσία του Ξένιου Δία και το σβήνεις με τη μία... Η τύπισσα φτιάχνει καφέ και ανοίγει τηλεόραση. "Καλημέρα" της λες... Στην ανταποδίδει μετά από περίπου είκοσι δευτερόλεπτα. "Ώρα να την κάνουμε", σκέφτεσαι...
Act 3: Έχεις ντυθεί και πας να χαιρετήσεις. Είναι ακόμα κολλημένη στην οθόνη. Έχει διαφημίσεις. Πλησιάζεις. Και τότε συνειδητοποιείς ότι η έτσι κλαίει. Με λυγμούς. "Τι τρέχει;", ρωτάς... "Τίποτα"... Και ναι, είσαι τόσο μαλάκας που επιμένεις "δε φεύγω αν δε μου πεις", τι δε φεύγεις, ρε μαλάκα, σε φάση ένα χτεσινοβραδινό γαμήσι ήταν όλο κι όλο, σήκω και φύγε όσο μπορείς ακόμα, αλλά όχι, εκεί, να είσαι "φίλος" και καλά, όχι ο μέσος όρος, αράζεις και ακούς... Και αρχίζει ένα παραλήρημα που δε λέει να τελειώσει... Για τον πρώην μαλάκα, που ήταν μεγάλο μουνόπανο, της φερόταν απαίσια, δεν της έδινε σημασία, της έτρωγε τα φράγκα, το φαΐ, την οικιακή βοηθό, κι αρχίζει να κλωτσάει έπιπλα, να αναποδογυρίζει τραπέζια, να ωρύεται για την κατεστραμμένη ζωή της, και όλο αυτό το διάστημα, εσύ απ' τη μεριά σου, αρχίζεις σιγά σιγά να συμπαθείς αυτό τον τύπο...
Act 4: Είναι από πάνω σου και χτυπιέται σα μανιασμένη... Δεν κατάλαβες ακριβώς πως, αλλά μες στα ουρλιαχτά, βρεθήκατε γυμνοί στα πατώματα να γαμιέστε χωρίς να υπάρχει αύριο. Σ' έχει γεμίσει δαγκωνιές και, όπως κοπανιέται, σηκώνει απ' το πάτωμα και κραδαίνει απειλητικά στο πρόσωπό σου μια πλαστική πούτσα σε μέγεθος χεριού ώριμου ανδρός.... Αναρωτιέσαι από που την έβγαλε... Με το που τελειώνει η φάση, σε κοιτάει καταϊδρωμένη και χαμογελάει. Ρωτάει αν μπορεί να πάρει ένα από τα τσιγάρα σου. Η όλη κατάσταση σου θυμίζει μαλακισμένη αμερικάνικη ταινία. Εύχεσαι το σενάριό της να τελειώνει με τον πρωταγωνιστή να πηγαίνει σπίτι του... Και γρήγορα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου