Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Issue #2 - Governments Will Hate You - by PhD Burt Salami

Όταν όλα τα μουνόπανα πάρουν θέσεις εξουσίας, τότε οι νεκροί θα ξυπνήσουν στη γη...
Αυτή η σκέψη γυρνά στο μυαλό μου εδώ και κάτι μέρες, κάθε πρωί. Αλλόκοτο, μα συνάμα απόλυτα λογικό. Λοιπόν αυτή η παράφραση του "When there is no more room in Hell, the dead will walk the Earth" απο το επικό Dawn of the Dead του G. Romero, αυτοδημιουργήθηκε στον ύπνο μου! Ναι, κυρίες και κύριοι! Εκτός απο ηλίθια όνειρα, ("τύπου" κάνω αλλαγή φίλου, σκοτώνω βαμπίρια με Ιόλη κλπ κλπ)
το ασυνείδητό μου παράγει, και, έξυπνα, άκρως πολιτικοποιημένα αποφθέγματα! Για κάποιον λόγο, φαντάζει ευφυέστατο στ'αυτιά μου (και όποιος δεν συμφωνεί ας πάει στον απόπατο του Σατανά να δεί πως χέζουν οι άντρες), οπότε ας αναλύσουμε το γιατί είναι τόσο μπροστά η φράση αυτή, που δυστυχώς δεν ανήκει σε μένα αλλά στον υποθάλαμό μου ή όπου σκατά φτιάχνονται τα όνειρα.

Part 2 πρώτα: Ο νεκρός
Κατ'εμέ, το να σε πατήσει η 604 για Θεσσαλονίκη και να γίνεις κρέμα στα 15 σου, είναι πολύ καλύτερη μοίρα του να ζήσεις μέχρι τα 80 χωρίς να έχεις ανοίξει το γαμομυαλό σου. Κάποιοι μετέτρεψαν την ημιμάθεια σε μαγκιά, την αποχαύνωση σε στυλ, την εύπεπτη τέχνη σε κανόνα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αυτή η νοητική ακαμψία που πλασάρεται στα σχολεία αυτές τις γκρίζες μέρες. Εσφαλμένη ρουτίνα, επικίνδυνη συνταγή. Συνταγή για μολότοφ και γκαζάκια.
Δυστυχώς οι νεκροί σπάνια ξυπνούν και ακόμα πιο σπάνια αντιδρούν. Έτσι, οι Heineken και τα Πετρογκάζ θα χρησιμοποιηθούν απο κάποιους που έχουν την ανάγκη για θόρυβο και αλλαγή... Ή μήπως είναι και αυτοί νεκροί που ακολουθούν άλλη ρουτίνα; Σκατά, μπερδεύομαι!

Part 1: Τα Μουνόπανα
Ακολουθεί αληθινός διάλογος μεταξύ φαντάρου και μητέρας αυτού:
"Ναι ρε μάνα... Τρώω... Να σ'πω! Ο Χαλαβατζής με λέει πως αύριο θα είμαι εξοδούχος... Ναι μου είπε για τον Ταξίαρχο... Γραφείο ναι... Δεν την παλεύω όμως... Πάρε τον ξανά... Ποιός τους χέζει; Αν μπορούσαν κι αυτοί το ίδιο θα έκαναν."
Κι έτσι συμπλήρωσα τις 30 μέσα ενώ ο κυριούλης μπαινόβγαινε όποτε ήθελε, εις βάρος όλων. Ο στρατός ήταν μια απο τις πλέον lifesaving εμπειρίες της ζωής μου. Oh yes! Συνάντησα όλες τις κάστες ανθρώπων και έμαθα ένα πράγμα... We are fucked!!! Πληθώρα ηλιθίων... με άκρες... Πάντα θα σου γαμούν τη σούφρα, ποτέ δεν θα απλώσουν το χέρι τους για βοήθεια (εκτός και αν γίνει μόδα) και τα puma, καγκούρικα παπούτσια τους θα πατούν στα καλαμπαλίκια σου εν είδει σκαλοπατιού για την επόμενη θέση. Και όλα αυτά γιατί μπορούν. "Μπορώ", λέει ο μουνόπανος, "γιατί έχω ένα θείο στην επιτροπή και θα με βάλει μέσα χωρίς ΑΣΕΠ". Αξιοκρατία, τιμή, κόπος, κοπριά... Οι νεκροί καταλαμβάνουν θέσεις...
Ούτε καν ξέρω που θέλω να καταλήξω αλλά ένα είναι σίγουρο. Μόλις ολοκληρωθεί η κάλυψη, και μερικοί κώλοι χάσουν στις μουσικές καρέκλες, τούτο εδώ το βδελυρό έθνος θα δοκιμάσει να ξεσηκωθεί. Και θα αποτύχει... Ευτυχώς που υπάρχει και οι Diesel με τις διαφημίσεις της.... Be Stupid (Ναι, αυτός ο μπουχός απο πίσω παριστάνει το δακρυγόνο)

3 σχόλια:

  1. Αυτη η γαμωδιαφήμιση μου φέρνει τα πρωινά μου κορν φλέηκς στο στόμα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ω ναι,ήτο υπέροχο,καλημέρα και καλή τύχη.
    Τουλάχιστον οι Ντίζελ προτείνει έξυπνες λύσεις για να μη σε ενοχλούν τίποτα απ'αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή