Είχες ποτέ την αίσθηση ότι παρακολουθείσαι; Σε φάση κάθε σου κίνηση; Όχι από κάμερες στο δρόμο, από μαλάκες περαστικούς που τυγχάνει να αποτελούν μέλη του κλήρου, από μπάτσους στις γωνίες, από γριές που σταυροκοπιούνται όταν πατάει φρένο στο φανάρι το λεωφορείο, από τη γκόμενα απέναντι στο μπαρ και τον άχρηστο που τη συνοδεύει, ούτε καν...Να παρακολουθείσαι σε φάση από κάτι άλλο. Κάτι που είναι πάντα εκεί. Και φάντασμα του παππού σου το λες, και φύλακα άγγελο, και άι-βασίλη, και συνείδηση... Ό,τι και να κάνεις και θεωρείς κρυφό, "αυτό" το γνωριζει. Κάθε στιγμή. Είναι εκεί, όλη την ώρα. Καταγράφει, δε συμμετέχει, δεν αποκαλύπτει, αλλά ξέρει... Σε ξενερώνει αυτό; Εμένα γάματα...
Αυτό ρε, το να έχεις ένα "κάτι" να σε παρακολουθεί την ώρα που καπνίζεις ενώ θα έπρεπε να δουλεύεις, αν συγκινηθείς από ένα τραγούδι ενώ κανονικά δε θα 'πρεπε, μαλάκα, είναι Whitesnake, έλεος, όταν αυνανίζεσαι έχοντας την αίσθηση ότι κανείς δεν μπορεί να σε δει αν σβήσεις τα φώτα, αν φιλήσεις μία άλλη, ακόμα και τη στύση που θα σου προκαλέσει το γεγονός, τα μαγικά δευτερόλεπτα του αυτοτραυματισμού, οποιαδήποτε μορφή κι αν έχει, την ώρα που κοιτάς τα κατακόκκινα μάτια σου στον καθρέφτη, όταν βάζεις μπρος το αυτοκίνητο ενώ είσαι χάλια, την ώρα που περπατάς χωρίς λόγο και έχεις την αίσθηση ότι κατ' αυτό τον τρόπο θα ξεφύγεις έστω για λίγο, τη στιγμή που όλα μα όλα είναι σκατά αλλά ελπίζεις ακόμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου