Με την τέχνη έχει να κάνει, όχι μ' εμένα. Με την ουσία. Σίγουρα πράγματα. Με την παρατήρηση ενός θεάματος, ξεχωριστού, σε φάση. Τσεκάρεις, κολλάς, αποθηκεύεις. Προχωράς. Αυτό. Δημιουργείς την εμπειρία. Η συνέχεια εξαρτάται. Πολλές φορές όχι από 'σένα. Στα μουσεία η κατάσταση είναι "μην αγγίζετε τα έργα". Δε θέλουνε τα έργα να τα αγγίζετε. Ζώα. Μπορεί μια πληγή να είναι τέχνη; Ναι ρε. Τι θα σκεφτόσουν αν σου έλεγα πως ό,τι έχω γράψει μέχρι τώρα, δεν είναι σουρρεάλ μπούρδα και καλά, αλλά μια σειρά από κώδικες, με συγκεκριμένο στόχο, ένα άτομο, που, μόλις τους διαβάσει παίζει να κλάψει, να γελάσει, να ξεράσει, να πάρει ένα όπλο και να με σκοτώσει ή μια κούτα προφυλακτικά και να με γαμήσει χωρίς να υπάρχει αύριο...
Δεν ξέρω πως θ' αντιδράσει βασικά, αλλά εγώ το απελευθέρωσα. Έκανα αυτό που δεν έπρεπε. Κι έχω κολλήσει τη μούρη μου στην οθόνη και περιμένω την αντίδραση στην πληγή. Το έχω κάνει εκατοντάδες φορές στο παρελθόν, το κάνω τώρα και θα εξακολουθήσω να το κάνω και στο μέλλον. Για - να - δούμε - τι - θα - γίνει - τώρα...
Συνεχίζω απτόητος μέχρι... Χμμμ... Δεν ξέρω μέχρι πότε... Μέχρι να λάβει το μήνυμα που πρέπει. Το τι κρύβεται κάτω από όλο αυτό. Σε φάση έχω απλώσει εκατοντάδες σημεία στο χάρ
τη, αυτό που μένει είναι να βρει που ενώνονται, ποιο είναι αυτό το κρίσιμο σημείο που τελειώνει η δράση και αρχίζει η αντίδραση.
Δεν ξέρω πως θ' αντιδράσει βασικά, αλλά εγώ το απελευθέρωσα. Έκανα αυτό που δεν έπρεπε. Κι έχω κολλήσει τη μούρη μου στην οθόνη και περιμένω την αντίδραση στην πληγή. Το έχω κάνει εκατοντάδες φορές στο παρελθόν, το κάνω τώρα και θα εξακολουθήσω να το κάνω και στο μέλλον. Για - να - δούμε - τι - θα - γίνει - τώρα...
Συνεχίζω απτόητος μέχρι... Χμμμ... Δεν ξέρω μέχρι πότε... Μέχρι να λάβει το μήνυμα που πρέπει. Το τι κρύβεται κάτω από όλο αυτό. Σε φάση έχω απλώσει εκατοντάδες σημεία στο χάρ
τη, αυτό που μένει είναι να βρει που ενώνονται, ποιο είναι αυτό το κρίσιμο σημείο που τελειώνει η δράση και αρχίζει η αντίδραση. Και τότε; Τότε τι; Πραγματικά όμως... Τι; Μαλάκα, ειλικρινά δεν ξέρω, προβλέπω εκρήξεις, σεισμούς και καταποντισμούς, κοσμοϊστορικές αλλαγές, τρελές ανακατατάξεις, όλα να γίνουν πουτάνα ρε, όχι επιστημονική φαντασία φάση, όχι λογοτεχνία, τέχνη, τίποτα τόσο τρομερό, τίποτα συγκλονιστικό, η πλειοψηφία παίζει και να μην καταλάβει τίποτα, θα συνεχίσει να κοιμάται ήσυχη, ενώ στη δικιά μου ζωή θα λαμβάνει χώρα ένα μικροσκοπικό ολοκαύτωμα.
Άστους στο λήθαργό τους. Τους αξίζει. Εγώ θα ξέρω... Κι αυτό φτάνει. Ναι ρε.
Άστους στο λήθαργό τους. Τους αξίζει. Εγώ θα ξέρω... Κι αυτό φτάνει. Ναι ρε.
Ξέρω τι διακυβεύεται πάντα. Κάθε στιγμή. Είναι που δε με νοιάζει πια... Ίσως και να μη με ένοιαξε ποτέ.
"Μπορεί μια πληγή να είναι τέχνη; Ναι ρε." γνωρίζω κάμποσους αρρώστους που παράγουν τέχνη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις σκεφτεί ότι μπορεί να συμβαίνει το αντίθετο ή να κάνει πως δεν καταλαβαίνει ή απλά να σε παρακολουθεί να μηχανορραφείς ή να έχει μπει στο τριπ ή να νομίζεις ότι ξέρεις τι διακυβεύεται και απλά να πας για μαλλί και να βγεις κουρεμένος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕρώτηση, τι θα κέρδιζες απ`όλο αυτό; Εκδίκηση;
Ερώτηση, τι δημιουργικό έχει κάτι τέτοιο;
Μην απαντήσεις στις ερωτήσεις απλά αναρωτιέμαι...
To κείμενο μπορεί να φαίνεται "ειδικό", αλλά είναι στην πραγματικότητα "γενικό"... Ότι σε φάση όλοι εμείς γράφουμε ό,τι γράφουμε τέλος πάντων, έχοντας σα σκοπό αυτό το "κάτι" να πει "κάτι" σε "κάποιον". Άλλες φορές συγκεκριμένο, άλλες φορές όχι... Εγώ, επί παραδείγματι, γράφω έχοντας κατά νου ότι όλες αυτές οι σκέψεις αποτυπώνονται τοιουτοτρόπως ώστε να γουστάρει διαβάζοντάς τις ένα και μόνο άτομο. Έτσι με συμβούλεψε ο Βόννεγκατ για τα περί δημιουργικής γραφής...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει και το ανάλογό του στην μουσική που είναι για τους καλλιτέχνες και τους παροτρύνει να παίζουν και να γράφουν γι αυτόν τον ένα άνθρωπο που θα αναγνωρίσει και θα καταλάβει την τέχνη τους ή (εναλλακτικά)αν έστω και ένας καταλάβει την τέχνη τους τότε το αποτέλεσμα αντιστοιχεί σε... super nova. Το προηγούμενο όταν τηρείται βάζει φρένο και στις "αρπαχτές" της μουσικής βιομηχανίας σε όλες τις εκφάνσεις της. Ethos.
ΑπάντησηΔιαγραφή