Issue #8 - Take my breath away... - by Failure Cult

Σε μια πορεία τον είχα γνωρίσει. Που να 'ξερα τότε ρε; Ψηλός, μαυροντυμένος, καύλα με δύο πόδια σου λέω. Και η φωνή του... Το βλέμμα του... Ρε είχε μια "ένταση" όλο του το είναι σε φάση. Τι σου λέω κι εσένα. Άστα... Περπατούσαμε δίπλα δίπλα μέχρι την Πρεσβεία, δεν τον ήξερα, εκεί απ' έξω, που λες, μου 'πιασε την κουβέντα. Ε ναι ρε, όλοι για τα μαλλιά με ρωτούσαν πρώτα...

Κοίτα, αν η φάση έπαιζε σε μπαρ θα του 'ριχνα άκυρο, αλλά εκεί μέσα, δεν ξέρω ρε, για μια στιγμή, έτσι μέσα στο πλήθος όπως ήμασταν, αισθάνθηκα ότι μείναμε μόνοι. Ε, γάμησέ με ρε, κάποια πράγματα δεν ελέγχονται ούτε τα σκέφτεσαι "εκείνη" την ώρα.
Ξαναβρεθήκαμε την ίδια βδομάδα. Δυο μας φάση. Να τα πούμε και καλά. Τα πολιτικά μας. Βρεθήκαμε σ' ένα δωμάτιο ξενοδοχείου να βγάζουμε τα μάτια μας. Νταξ, μέτριος ο δικός σου, αλλά πολύ ωραίος γκόμενος για να μην τον ξανατσεκάρεις.
Δεν ξέρω πως έγινε ρε. Τον ερωτεύτηκα. Αυτή η ένταση που σου είπα και πριν. Σε ξενοδοχεία και στ' αμάξι του τη βγάζαμε. Όχι, δεν είχα υποψιαστεί τίποτα. Μου το 'πε ο ίδιος ρε...
Είχε γυρίσει μια μέρα τελείως πτώμα απ' τη δουλειά... Έπινα καφέ στα Εξάθλεια. Και τότε μου το ξεφούρνισε. "Μαρία, είμαι μπάτσος"... Μπάτσος... Μπάτσος, ρε μαλάκα. Πως λες να αισθάνθηκα; Τα είδα όλα. Τόσο βρωμόξυλο είχα φάει, κι εγώ και κάμποσοι γνωστοί μου και βρέθηκα να βγάζω τα μάτια μου με ένα από δαύτους. Έφυγα μετά από κανα πεντάλεπτο σιωπής...
Τις επόμενες μέρες με έπαιρνε τηλέφωνα, με ζήτησε κι απ' τη μάνα μου μια φορά, ρε δεν ήξερα τι σκατά να σκεφτώ. Προσπαθούσα να ελαφρύνω την κατάσταση λέγοντας στον εαυτό μου, ότι, νταξ, σε πορεία είχαμε γνωριστεί, παίζει και να ήταν εκεί ως αγωνιζόμενος, όχι ως ρουφιάνος. Ότι μπορεί να ήταν από τους καλούς, αυτούς που δε βαράνε, μόνο που δεν υπάρχουν τέτοιοι... Του μίλησα σε κάποια φάση και του ζήτησα να βρεθούμε...
Ξενοδοχείο, γαμήσι, κλάμα της πουτάνας, τον γούσταρα ρε... Όταν τελειώσαμε, σηκώθηκε μ' ένα πελώριο χαμόγελο, έβαλε πρόχειρα τις μπότες του και πήγε τουαλέτα... Βγαίνοντας, του είπα ότι έκαναν ένα περίεργο "τακ, τακ" σα να 'χε κολλήσει ένα πετραδάκι. "Για να δω.. Καλά λες"... Τσέκαρε και αφαίρεσε ένα δόντι... Ναι, δόντι. "Χα, χα, ήμουν δουλειά πριν έρθω...". Αυτό είπε ο μαλάκας... Εκσφενδόνισα ένα ποτήρι προς το μέρος του. Έγινε κομμάτια λίγο πάνω από το κεφάλι του. Δεν τον ξαναείδα ποτέ. Ευτυχώς γι' αυτόν...