Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Heaven is a Place on Earth...

Καιρό είχες να περάσεις. Νόμιζα πως με είχες ξεχάσει... Δεν παραπονιέμαι, απλά ξέρεις... Τον περισσότερο χρόνο τον περνάω μόνη μου και οι επισκέψεις σου είναι ευχάριστο διάλειμμα... Δεν είμαι καλά, αυτή είναι η αλήθεια. Σκέφτομαι να φύγω. Ναι, κι εγώ. Έχει καταντήσει αστείο, σα μαλακορεφραίν από κανά σκυλάδικο "θέλω να φύγωωωω, να πάω έξωωωωωωωω" ΧΑχαΧΑΧαΧΑΧαχΑ. Δουλεύω ρε, δεν είναι αυτό το θέμα, ούτε τα φράγκα. Ποτέ δεν ήταν τα φράγκα. Θα ακουστεί γελοίο... Έχει να κάνει με τη σχέση των ανθρώπων μέσα στο χάλι. το πως το αντιμετωπίζουν. Στην παρούσα φάση δεν το αντιμετωπίζουν. Τόσο απλά. Και από το να βλέπω ένα μάτσο άτομα που αγαπώ να καταστρέφονται γιατί δεν έχουν καμία ελπίδα για το μέλλον με θλίβει. Και είμαι μικρή για να θλίβομαι, με καταλαβαίνεις; 
Γι' αυτό λέω να πάω κάπου αλλού. Δεν ξέρω ρε, αλλού. Μακριά. Πάω να σκαρφαλώσω σε καμιά βουνοκορφή, πάω Νέα Υόρκη, δεν ξέρω ρε. Θέλω να πάω κάπου αλλού, αυτό είναι όλο. Με καταλαβαίνεις; Πες μου ότι με καταλαβαίνεις...
Εντάξει, το ξέρω ότι ξεφεύγει η σημερινή από τις συζητήσεις μας, μπορεί και να μην έχει λογοτεχνικό ενδιαφέρον, αλλά ήθελα να τα πω σε κάποιον και τελευταία νομίζω ότι μόνο εσύ θα καθίσεις να με ακούσεις... Απαίσιο δεν είναι; Σε κουβαλάω κάθε φορά και σου υπόσχομαι εμπειρίες. Τέχνη. Και σήμερα; Σήμερα αρχίδια.
Σου είπα που τις προάλλες είδα στο Μετρό αυτό τον πρώτο νικητή του Big Brother; Πως το λέγανε ρε; Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία. Ρε μαλάκα, ο τύπος είχε κερδίσει τόσα φράγκα και κυκλοφορούσε με το Μετρό... Το καταλαβαίνεις;

4 σχόλια: