Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Issue #12 -Είμαστε στο τελευταίο οδόφραγμα...- by Burt Salami

Είμαστε στο τελευταίο οδόφραγμα καθώς η πόλη ξεφλουδίζει. Ξεφλουδίζει και αποσαρθρώνεται μέχρι να φανεί κόκκαλο, και μετά σου σκάει η μπόχα από τα χημικά που αποτελούν τον πυρήνα της. Σάπιος πυρήνας, γεμάτος βρόμικα χέρια να γυρίζουν τους τροχούς  ενός γιγάντιου τόρνου, που προκαλεί σεισμούς στην επιφάνεια καθώς αλλάζει την υφή του φλοιού. Και οι ρωγμές που ανοίγονται απελευθερώνουν αρπακτικά με μεγάλα, μαύρα νύχια και άδεια κεφάλια, που μόνο τους μέλημα είναι η απαγωγή. Απαγάγουν ανθρώπους, λέει, χωρίς διακρίσεις, χωρίς δεύτερη σκέψη. Τους τραβούν κάτω, εκεί που ζουν και αυτοί, μηχανικά, ίσα - ίσα για να δουν πως είναι η ζωή στα χαμηλά. Με τον καιρό το θύμα αγκαλιάζεται απο την ντροπή του, και ως άλλο βρέφος βυζαίνει αξιοπρέπεια απο τα στήθη της μήπως και γλυτώσει το δέρμα του τουλάχιστον.
 Και κάπου εκεί, δίπλα στις χαραματιές του δρόμου, βρίσκομαι εγώ, πεσμένος με τα μούτρα. Με μια τρύπα απο γη στο κεφάλι, δακρυσμένα μάτια και ένα σώμα - χάρτη, με το Χ του θησαυρού στα χέρια μου μέσα σε ένα άψυχο, σαν κι εμένα πια, μηχάνημα. Όλα αυτά για μια ιδέα.  Μακάβριο θέαμα, "Τα ήθελε ο κώλος του"...

Και ξύπνησα, κάθιδρος , μέσα Σεπτέμβρη

3 σχόλια:

  1. δακρυσμένα μάτια και ένα σώμα - χάρτη, με το Χ του θησαυρού στα χέρια μου μέσα σε ένα άψυχο, σαν κι εμένα πια, μηχάνημα. Όλα αυτά για μια ιδέα. Μακάβριο θέαμα, "Τα ήθελε ο κώλος του"... hmmmm na po oti den katalava? mallon psemata tha sou elega...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άρα κατάλαβες τι σκατά βλέπω στον ύπνο μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή