Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Issue #1 - Σφαίρες για την ελίτ του μισανθρωπισμού - by Failure Cult

Η έκφραση "φάση γάματα" με συγκινεί... Μπορεί να σημαίνει απολύτως τίποτα ή/και απολύτως τα πάντα... Ιδίως όταν την εκστομίζει ένα μέλος της ανθρωπότητας, που έχει αποδείξει πολλάκις ότι κακώς εντάχθηκε σ' αυτή στον κύκλο της μετεμψύχωσης...
"Φάση γάματα, μαλάκα, τρέχαμε που λες και γάματα σου λέω η φάση ήτανε γάματα σου λέω, γάματα μιλάμε, δεν μπορείς να καταλάβεις, αν ήσουν κι εσύ, γάματα σου λέω, άστα..."
Άστα, ναι... Αναγκάζω τον εαυτό μου να υφίσταται το παραλήρημα του οποιοδήποτε ηλίθιου για να παραμείνω ενταγμένος στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, σ' ένα χώρο εργασίας που, κάθε φορά, πρέπει να χαπακωθώ για να μην αρχίσω να ξερνάω με την είσοδό μου σ' αυτόν, φάση γάματα ρε πούστη, πρέπει, για να είμαι φυσιολογικός, να ανέχομαι την ηλιθιότητα, γενικά, όχι μαλακίες, να περιορίζομαι για τη φάση και να 'χω κι εσένα απέναντι να αναρωτιέσαι τι στον πούτσο κάνω εδώ, έχεις εμένα και το ζώον από δίπλα που σου περιγράφει μια αδιέξοδη μαλακοκατάσταση, από 'μένα τι περιμένεις ακριβώς; Αδυνατώ να παρέμβω... Θέλω να είμαι μέσα σε όλο αυτό, η συμμετοχή μου είναι απαραίτητη, γιατί, για κάποιο λόγο, η εν λόγω συναναστροφή σημαίνει διάφορα για την επιβίωσή μου... Άσχετα αν όλη την ώρα που ο τύπος μιλάει εγώ τσεκάρω τα μπούτια της γκόμενάς του...
Τελειώνεις το ποτό σου, σε κοιτάω με απορία, εγώ τι πρέπει να κάνω τώρα; Ακολουθώ; Ή όχι; Οφείλω στο συνομιλητή να μάθω το τέλος; Όχι; Ναι; Τι στον πούτσο κάνω; Μπορείς να μου υποδείξεις την επόμενη κίνησή μου; Σε παρακαλώ; Μισό, να πιω μια γουλιά ακόμα κι έρχομαι...
Είναι απαραίτητο αυτό ρε; Αυτή η γαμημένη υπερπροσπάθεια να τη χωθώ σ' ένα τσούρμο αδιάφορων συνανθρώπων για να "επικοινωνήσω"; Στ' αρχίδια μου, βασικά... Υπάρχω, όσο καταστέλλω τις επιθυμίες μου, όσο αυτολογοκρίνομαι, γίνομαι αποδεκτός για τη φάση... Γάματα...

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Issue #1 - Κώλος Vs Καρέκλα 0-1 - by Burt Salami

Ο πάτος μου είναι προέκταση του εγκεφάλου μου. Σαφώς και είναι! Μπορώ να σφίξω τα κωλομάγουλα μου ώστε να κλάνω σε perfect intonation, άρα μπορώ να χειριστώ τον κώλο μου καλύτερα από το στόμα μου! Ω Θεοί! Κι όμως... τον κρατώ φιμωμένο μέσα στα στενά μου μποξεράκια και τον καταπλακώνω με το, 80 κιλών τριχωτό, κορμί μου. Πολλές ώρες της ημέρας. Αλλιώς περίμενες τον κόσμο, ε;
Που είναι αυτές οι, ένδοξες, μέρες που δεν ήξερες από που θα σου'ρθει; Που ευχόσουν να είχες μάτια δίπλα στη σούφρα σου για extreme peripheral vision; Εν ολίγοις...ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΡΑΦΕΙΟΥ!
Αυτά... Ευχαριστώ... Και εγώ και ο κώλος μου....

Issue #1 - Top 10 + 1 Albums for a Zombie Apocalypse - by Anhell

H zombie apocalypse έχει ήδη ξεκινήσει απο τα σκοτεινά και υγρά βάθη των ιγμορείων μου. Νιώθω τα zombies να ακροβατούν ανάμεσα στην ερεθισμένη μου hard palate και στην ακόμα υγιή soft palate με σκοπό να ξεγλιστρίσουν μέσω του φάρυγγα στην τραχεία. Ένα κύμα αέρα απο τα πνευμόνια θα σηματοδοτήσει το ξεκίνημα της καταστροφής. Let the music play:

NO10: Goblin- Susperia (Original Motion Pictures Soundtrack)
Ένα δραματικό ξεκίνημα.

NO9: Swans-Greed
Κάτι δεν πάει καλά.

NO8: Einsturzende Neubauten- Five on the Open-Ended Richter-Scale
Eίναι εντυπωσιακό πόσες αποχρώσεις μπορεί να πάρει το αίμα. Πάνω στο μάρμαρο φαίνεται σαν κρασί. Πάνω στο ξύλο φαίνεται μαύρο δαμασκηνί. Πάνω στο γυαλί φαίνεται πορφυρό. Πάνω σε εκείνο το κοριτσάκι φαίνεται καφέ. Ωωωωωω

N07: Joy Division- Closer
Είμαι σε παραίτηση. Ας έλθουν να με βρούν τα zombie.

NO6: Slint- Spiderland
Παραμένω σε παραίτηση αλλά μόλις αποκεφάλισα ένα σιχαμερό zombie που λέρωσε μέ κάτι αηδιαστικά υγρά τα παπούτσια μου.

Νο5: Pj Harvey: Rid Of Me
No, you're not rid of me τιποτένιο δεκαπεντάχρονο zombie που δεν λές να με αφήσεις ήσυχη!

Νο4: Sleater Kinney- Call the Doctor
Τώρα είναι που δεν παραιτούμαι. Η θέση μου είναι ιδεολογική.

Νο3: Fugazi- Repeater
Actually, το διασκεδάζω.

Ν02: Dead Kennedys- Fresh Fruit For Rotten Vegetables
Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!!!!

Νο1: Rage Against the Machine- Rage Against the Machine
Burn, burn, yes, ya gonna burn!

Bonus Album: Ministry- the Land of Rape and Honey

Τώρα το μόνο που θέλω είναι να μοιράζω χαμόγελα πασαλειμένα με αίμα!

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Issue #1 - Top 5 Albums for a Zombie Apocalypse - by Dr Johan

ΑΠΟ ΤΟ 1 ΕΩΣ ΤΟ 5 Ή ΑΠΟ ΤΟ 5 ΕΩΣ ΤΟ 1 ?????

Τέλος πάντων ο μαλάκας εκδότης μου ζητάει να ξεπετάξω τα 5 καλύτερα κατά την γνώμη μου zombie apocalypse albums...So ας του τα δώσω από το 5 εως το 1 :

No 5:MAYHEM-De Mysteriis Dom Sathanas

No 4:MISERY INDEX - Heirs To Thievery

No 3:NAPALM DEATH-Time Waits For No Slave

No 2:SLAYER-Seasons In The Abyss

Νο 1:Six Feet Under-Warpath


Issue #1 - Top 10 + 1 Albums for a Zombie Apocalypse - by PhD Burt Salami

1:52 πμ... Στα αυτιά μου παίζει το Jazz Club του Γ' Προγράμματος της ΕΡΑ. Ότι πρέπει για τούφες σκέφτομαι. Γυρίζω πλευρό και αρχίζω να χάνομαι στο σαξόφωνο και στις υπνωτικές μπασογραμμές. Επιτέλους θα κοιμηθώ πριν τις 4. Ήσυχη νύχτα, παραδόξως. Που και που ένα superduper, υπερφτιαγμένο φέρετρο περνά από τη λεωφόρο αλλά ο Burt δε μασάει! Θα κοιμηθώ!

2:03 πμ... Γαμημένα κωλόσκυλα! Τι στον πούτσο έπαθαν βραδιάτικα!; Κοιμήσου λεβέντη μου, κάνε ότι δεν τ'ακούς... Παπάρια! Και ποιος καθυστέρας ουρλιάζει στις 2 το βράδυ; Κοιμήσου ήρωα μου, αύριο δουλεύεις...

Flash-Forward

2:45 πμ... Χράπα, χρούπα, ΜΠΑΜ! Ψόφα πούστη! Ithaca 37 Stakeout Κοντόκαννη Vs Πρώην Κυρ Στάθης, περιπτεράς, νυν αηδία με πόδια που ορέγεται φαιά ουσία aka Zombie : Fifteen - Love! How do you like them apples mofo? Είμαι τόσο καυλωτικός με σώβρακο και καραμπίνα που νομίζω πως θα το καθιερώσω. Το μόνο που με χαλάει είναι η μύτη του σχωρμένου που κόλλησε στην παντόφλα μου όταν του έλιωνα το μούτρο.

Flashback

2:23 πμ... Ρε θα τον γαμήσω το μαλάκα! Τι κάνει στα σκυλάκια;
Dr. Salami: "Ρε μαλάκα! Τι κάνεις στα σκυλάκια!;"
Μαλάκας: "Ρόοοοοοααααααρ....."
Dr. Salami: "Κυρ Στάθη; Εσύ; Τι κάνεις στα σκυλάκια;"
Κυρ Στάθης: "Γκλαρπ, γκουλπ, Ροοοοοοοοόα"
Μαλάκα το τρώει!!!! Ρε μπαστάρδι! Το κυκίλο ρε μπαστάρδι; Θα τον ξεμουνιάσω! Θα γευθείς το χάος πούστη!

2:29 πμ... Κάτω από το σπίτι λοιπόν, με τον βρομύλο που χλαπαδιάζει κατοικίδια ωσάν άλλος Fillipino Dogeater in frenzy απέναντι μου. Μου κλείνει το μάτι τώρα ή απλά του έχει πέσει; Κάτι μου βρωμάει εδώ. Κάπου το έχω ξαναδεί αυτό. ΣΚΑΤΑ!!!! Έγινε νεκροζώντανος!!! Πραγματικά ο λάθος άνθρωπος για τη λάθος θέση... Νοχεεεεεεέλια σου λέω! Του ζήταγες καπότες Σεπτέμβρη και στις έδινε Μάη στα γεννητούρια του πρώτου σου παιδιού! Δε γαμιέται! DIE!

Flash-Forward

4:05 πμ... Αυτή θα είναι μια δύσκολη εβδομάδα μανάρια μου. Σόρρυ μάνα αλλά το χρώμα σου... Χράπα-χρούπα.... εεεε ξέρετε τη συνέχεια. Πάλι δεν θα κοιμηθώ πριν τις 4.Πάω να τιγκάρω το I-Pod για το τέλος του κόσμου! Βασικά τι να το τιγκάρω; 10 (+1) albumakia αρκούν για την περίσταση! Πάμε!

10. Minor Threat - Complete Discography
9. Grief - Miserably Ever After
8. Wu Tang Clan - Enter The Wu-Tang (36 Chambers)
7. Man Is The Bastard - DIYCD
6. Spazz - Dwarf Jester Rising
5. Neurosis - A Sun That Never Sets
4. Unsane - Occupational Hazard
3. Burning Witch - Crippled Lucifer
2. Brutal Truth - Extreme Conditions Demand Extreme Responses ;p
1. Swans - Holy Money
0. Iron Monkey - Our Problem


Θέλω λίστες... Και αίμα... πολύ αίμα

Issue #1 - Για το καλημέρα - by Dr Johan


Ψύχρα,ασχήμια,εμετική διάθεση,αντικοινωνικότητα και απέχθεια είναι αυτά που με έχουν καταβάλει σήμερα….Διάθεση για καταστροφή και φτύσιμο στα μούτρα της κοινωνίας που μας περιβάλει για την καταπίεση και το ολοκληρωτικό άγχος που μας κυριεύει.Θα μου πουν μερικοί ότι δεν κάνω κάτι με αυτά αλλά ένα έχω πω….στα αρχίδια μου.Δεν δίνω δεκάρα τσακιστή για όλους αυτούς που θέλουν να με δουν στα τάρταρα…I am still alive….

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Issue #1 - Προβληματισμοί - by PhD Burt Salami

ISSUE #1 ή Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΥΠΑΝΑΠΤΥΚΤΟΥ ΓΙΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ
PhD Burt Salami: Συμπεράσματα πάνω στην καθημερινή παρατήρηση. Γενικά.

Άνθρωποι χωρίς στοιχειώδη κοινωνική μόρφωση, με ανάγκη για γκρίνια και στρυφνότητα, χωρίς κουλτούρα οποιουδήποτε είδους, να πάτε στο διάολο! Με πνίγει η μυρωδιά της σκατίλας σε αυτή την ψευτομητρόπολη και για αυτή τη δυσωδία φταίει ο πολίτης αυτής της ψευτομητρόπολης. Κάθε μέρα πηγαίνω λοιπόν στη δουλειά μου, σαν πιστό ζώο που είμαι κι εγώ , και κάθε μέρα καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα: ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΝΗΚΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΙΔΟΣ! Ο λόγος; Απλός. Απο την κυρά Τέτοια με την υπερταχύτητα εισόδου στο μετρό μέχρι τον Jake το παιδί με τις αφέλειες που κλάνει hairspray και βιντεοσκοπεί τα μαλλιά του 24/7 παρουσιάζεται αυτή η αίσθηση εγωκεντρισμού και παντελούς έλλειψης σεβασμού προς τον διπλανό τους. Είναι όλη αυτή η διαδικασία κάποιο σύνδρομο αποξένωσης που χτυπά της μάζες για Χ λόγους ή πολύ απλά το ανθρώπινο είδος έφτασε ξανά στην έναρξη της αέναης κοσμικής λούπας που ονομάζεται κοινωνικοποίηση;